vrijdag 7 december 2018

Een stuk van Oost Europa ontdekken met ons Fiatje


Duitsland
Onze roadtrip vanuit Genk begint in Duitsland, waar ons hoofddoel Berlijn is. Duitsland heeft bij de meeste Belgen geen hippe uitstraling en dat was ons gedacht ook wel een beetje. Duitsland heeft het imago meer iets voor oudere mensen te zijn die er gaan wandelen. Kan heel leuk zijn maar hip is het niet hé. Maar aangezien we niet reizen om hip te zijn en ook al oud beginnen te worden, de een al wat meer dan de ander... 😉
We wilden graag een tussenstop maken, op het gemak reizen, een beetje zoals het programma Colombus van Wim Lybaert. We hebben geen reisboeken mee, enkel een kaart van Europa, gecombineerd met de GPS, om het leven van de co-piloot wat makkelijker te maken. Op internet had ik voordien leuke foto's gezien van het stadje Quedlinburg, wat op een dikke 500 km van ons vertrekpunt ligt. De plaats kan je wel niet op onze kaart terugvinden, want gedetailleerd is die niet. Ze dient meer om de globale route te plannen. Maar onderweg kreeg ik door dat er (sommige) toeristische plaatsen omlijnd zijn met groen. Zo hebben we onderweg beslist om in Goslar te overnachten, op 460 km van Belgenland.

Goslar
Goslar is misschien wel de bijzonderste stad van de Harz streek, las ik in de heilige bijbel, het www. Het begon allemaal al in de Romeinse tijd met de ertsmijnbouw, waar de gehele Harz beroemd om is. Goslar en het nabijgelegen mijnbouwgebied Rammelsberg op de noordelijke rand van de Harz, zijn sinds 1992 werelderfgoed van UNESCO. Vooral de vele vakwerkhuizen vielen ons op. We waren aangenaam verrast van het stadje.
















We waren zelfs helemaal in de wolken toen we 2 sculpturen zagen van de kunstenaar Botero uit Colombia, aangezien we beiden zijn werk erg graag zien. Zitten we echt in Duitsland?


Quedlinburg 
De dag erop hebbben we in de voormiddag Quedlinburg bezocht. We moesten verder want ons verblijf in Berlijn was gereserveerd maar hadden we meer tijd gehad waren we zeker nog wat blijven hangen in deze streek.
Quedlinburg is een oude stad, want in de tiende eeuw maakte de eerste Duitse koning Hendrik I er al zijn regeringsstad van. Tijdens de Dertigjarige Oorlog (1618-1648) beleefde Quedlinburg een economische bloei. Uit deze tijd stammen dan ook de meeste van de nu nog bewaard gebleven vakwerkhuizen. Na de Tweede Wereldoorlog kwam Quedlinburg in de DDR te liggen. In die jaren raakte de stad danig in verval. Enkel door gebrek aan geld kwam het dat grote delen van de stad niet werden afgebroken. Het middeleeuwse centrum van Quedlinburg is bijna volledig bewaard gebleven en is dan ook op de werelderfgoedlijst van UNESCO opgenomen. Er staan meer dan 1200 vakwerkhuizen die tezamen een periode van meer dan 500 jaar bouwgeschiedenis beslaan en ook het oudste vakwerkhuis van Duitsland staat in Quedlinburg. Het heeft ons niet teleurgesteld. Onder een stralende blauwe hemel zagen we dat het goed was, heel goed zelfs. We vinden Duitsland leuk, ganz tol!
















Berlijn 
Deze stad stond al lang op ons to do-lijstje. We verbleven er 5 nachten in een studio via AirBnb maar het is zowat de eerste keer dat we niet tevreden waren van het verblijf. Het bleek in een studentenhome te zijn. Op de foto's zag het er erg modern uit maar onze jonge huisbazin van India had er nog heel veel spullen liggen, de zetel was weggetoverd in bed en het was er niet echt proper. Ook was het vlakbij de luchthaven en er leek zowat elke 2 minuten een vliegtuig in je kamer te vliegen. Gelukkig waren er 's nachts geen vluchten. Het was dus even slikken maar de ligging was dicht bij de metro en we hebben er het beste van gemaakt.
Berlijn biedt een grote mix aan oude gebouwen en moderne architectuur. Na de val van de Berlijnse Muur heeft men de uitdaging aangegaan om van Berlijn weer één geheel te maken, waarbij oud en nieuw op fraaie wijze met elkaar vermengd moesten worden. Mede door het afbreken van de Muur ontstonden er in de binnenstad plekken die opgevuld dienden te worden. Dit heeft geresulteerd in fraaie plaatsen zoals Potsdamer Platz, het Sony Center, de drie indrukwekkende gebouwen aan de Gendarmenmarkt, de Rijksdag en natuurlijk de vele fraaie bouwwerken aan Unter der Linden, om er maar enkele te noemen. Onder andere deze gebouwen zijn door mij op het SD-kaartje terechtgekomen.















Het Reichstaggebouw (ook wel Reichstag of Rijksdag genoemd) is de plek waar sinds 1999 het Duitse parlement zetelt. Je kan het imposante gebouw gratis bezoeken maar je dient hier wel heel wat tijd van te voren een reservatie voor te maken. Wij hadden nog net een plaatsje kunnen bemachtigen in de late avond, rond half 9. Je kan in de glazen koepel omhoog wandelen van waaruit je dan een blik kan werpen in het parlement zelf maar ook op de stad. Echt wel een aanrader als je in Berlijn bent.





Een ander 'must see' is uiteraard de Berlijnse Muur. Op meerdere plaatsen in de stad vind je nog wel overblijfselen terug maar de langste nog-in-tact-zijnde stuk Berlijnse Muur is de East Side Gallery.  In het voorjaar van 1990, een paar maanden na de val van de Berlijnse Muur, zijn hier 118 kunstenaars uitgenodigd om hun visie op vrijheid op de muur te tekenen. Hiermee is de East Side Gallery met zijn 1,3 km het langste openbare kunstwerk ter wereld. Deze kunstwerken sprongen bij ons het meeste in het oog.









We zijn ook langs Checkpoint Charlie gewandeld, wat nu erg toeristisch is en erg fake aanvoelt (wat het uiteraard ook is!). De naam Checkpoint Charlie is afkomstig van het alfabet, waarbij de drie posten de letters a, b en c kregen. Ze werden aangeduid door de namen Alpha, Bravo en Charlie. Tegen 1962 was deze controlepost de enige plaats langs waar buitenlanders die Berlijn bezochten van het Westen naar het Oosten konden en vice versa.


In deze buurt is er gelukkig nog vanalles te zien.




Het Holocaustmonument is ook een bezoekje waard. Dit monument dient ter herdenking van de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het bestaat uit 2711 betonblokken variërend in hoogte van 20 cm tot 4,5 meter met een onderlinge tussenruimte van 95 cm. De Amerikaanse architect Peter Eisenman heeft het monument ontworpen. Het veld met de golvende blokken roept volgens hem een gevoel van desoriëntatie en isolement op en is symbolisch voor de ervaringen van de Joodse bevolking tijdens het nazibewind.




Stilletjes aan zijn we dan beland bij 1 van de hoofdredenen voor ons om Berlijn te bezoeken, namelijk voor de streetart. Omdat we van Berlijn veel verwacht hadden is het een beetje tegengevallen. Er is wel veel streetart maar vaak niet onze goesting en het ligt allemaal ver uit elkaar zodat het een hele zoektocht is in zo'n grote stad. Maar dat is allemaal relatief want een week na ons bezoek zijn er heel veel mooie muurschilderingen bijgekomen, onze timing kon dus beter... Wist je al dat er een website en app bestaat waarmee je makkelijk street art kan spotten over heel de wereld? En ze is nog wel van Belgisch-Nederlandse makelij, zie Street Art Cities .

















Een speciale plek aan de rand van de stad is de Teufelsberg. Dit oude radarstation werd door de Amerikanen en de Britten gebruikt om de DDR, Sovjets en hun bondgenoten af te luisteren. Het complex is sinds het vallen van de muur verlaten en voor meer en meer streetart artiesten werd het een leuke locatie om hun gang te kunnen gaan. Nu kan je rondleidingen volgen waarbij je meer te weten komt over de geschiedenis van de locatie en over de street art. Helaas was bij ons bezoek enkele dagen voordien een verbod gekomen om het gebouw van binnen nog te betreden wegens veiligheidsproblemen. Als we de staat van het gebouw zagen konden we daar wel begrip voor opbrengen maar hierdoor hebben we wel veel muurschilderingen gemist.










Kromlau 
Deze plaats aan de grens van Polen stond hoog op mijn vervanglijst. Niet voor het dorp zelf maar voor een brug. Maar niet zomaar eentje. De Rakotzbrug stamt uit 1860 en werd dankzij de onwerkelijke reflectie door bijgelovige inwoners al snel de Duivelsbrug genoemd.  Hij is dan ook erg fotogeniek. Het ligt in het Rhododendronpark, waar de rhododendrons ook nog net in bloei stonden. Je hebt ze er echt in alle kleuren. Helaas stond er wel niet zo heel veel water in het meertje maar ik was toch voldaan.








En zo zat Duitsland er voorlopig op. Niet ver hiervandaan konden we makkelijk de grens oversteken naar Polen. Toch makkelijk zo'n Europa met open grenzen hoor.

Polen
Jelenia Gora 
Dit niet toeristisch stadje, omringd door mooie natuur, was onze eerste kennismaking met Polen en de oude binnenstad verraste ons met zijn mooie barokhuizen en arcadebogen.











Ons appartement was ook een voltreffer. Ja, de start in Polen was goed. Het was wel weer effen wennen dat je er bijna niets verstaat. Sommigen jongeren kunnen gelukkig wel wat Engels.
Niet ver hiervandaan ligt het bergdorpje Karpacz. Karpacz ligt in het Reuzengebergte en is vooral bij Polen bekend als een skioord met grote sneeuwzekerheid. Boven het stadje staat de houten Wangkerk, een pareltje.



Van daaruit kan je ook mooie wandelingen maken in het Nationaal Park Karkonoski, maar door gebrek aan informatie vooraf waren we hier niet op gekleed en ingesteld. Het was er ook enorm druk met Poolse toeristen die blijkbaar hier op zondag graag een uitstapje maken en zelfs een parkingplaats vinden was een hele klus.

Walbrzych 
Onderweg naar onze 2e bestemming zijn we gestopt bij het kasteel van Książ in Wałbrzych, ook wel het slot van Furstenstein genoemd. In Polen heb je heel veel kastelen, deze lag op onze route en zag er wel bijzonder uit. Het heeft ons niet teleurgesteld. Dit exemplaar is het derde grootste historische bouwwerk in Polen. Het heeft een oppervlakte van maar liefst 160.000 vierkante meter, er zijn 40 kamers, 80 bedden, 21 suites en 3 appartementen. En het is mooi gelegen, in het landschapspark Książ. Vanaf het uitzichtspunt heb je een prachtig zicht op het kasteel en de omgeving.










Klodzko 
We hebben hier gelogeerd omdat dit erg dicht bij het Stolowe Mountains National Park ligt maar in het toeristenbureau sprak men alleen Pools en het was daarom erg moeilijk om goede informatie te krijgen. We waren wel te weten gekomen dat we eerst best naar het dorpje Karlow moesten gaan. Met onze GPS moest dit lukken. Over wel erg kleine wegen strandden we plots op wegwerkzaamheden. De weg was afgesloten. Een plaatselijke inwoner wist ons te vertellen dat we gewoon konden doorrijden, niets aan de hand. Maar dat bleek dus niet het geval, de weg was volledig opgebroken, geen doorkomen aan. Er zat niets anders op dan helemaal terug te keren. Op internet hadden we gelezen dat er in Radkow ook een toeristenbureau was. Deze ambtenaar kon helaas ook enkel Pools, wat ik echt niet kan begrijpen als je in een toeristenbureau werkt. Gelukkig kregen we van hem wel een meer gedetailleerde kaart van de omgeving zodat we weer met volle moed onze zoektocht verder zetten. We wilden eigenlijk die dag enkele bezienswaardigheden gaan zien maar het is er maar bij 1 gebleven, namelijk de 'paddestoelen'. Midden in een bos staat het namelijk vol met rotsen waarvan er veel op paddestoelen lijken. Het was de zoektocht waard.






Klodzko zelf is niet spectaculair maar de kleine oude binnenstad is wel gezellig om er een 'lody' of een crèmeke te lekken.







Wroclaw 
De oude stad van Wroclaw staat bekend om haar mooie architectuur en is geconcentreerd rondom het Rynek, een immens marktplein met als voornaamste blikvanger het stadhuis.





Het is ook de stad van de standbeelden, waaronder de kabouters. In 2001 gaf het stadsbestuur de opdracht ze te plaatsen ter herinnering aan het Oranje Alternatief, een anticommunistische beweging van de jaren ‘80. ’s Nachts verschenen toen kabouters, onschuldige en non-politieke figuurtjes op de muren. Vervolgens schilderden de communisten de tekeningen weg, maar de dag erna waren ze er weer terug. Nu zijn de kabouterbeeldjes symbool van de stad geworden en er komen er steeds bij. Je kunt zelfs een kaboutertour doen om op die manier de stad te leren kennen. Wij hebben er zoveel mogelijk zelf ontdekt met behulp van een speciaal ontworpen kaart maar alle ondertussen meer dan 300 kabouters hebben we niet kunnen vinden. Er zijn er wel grappigen bij, zoals de kabouter die geld afhaalt, de fotograafkabouter, de papakabouter, de motorkabouter, de zapkabouter, de toeristkabouter enz. Aan de opera heb je zelfs een heel orkest van kabouters en aan de oude gevangenis zit een stoute kabouter achter de tralies!











Nog een opvallend standbeeld is 'the lady on the top of the world'. Ik heb geen idee van wie of wat maar ik noem het even zo. Want met al dat reizen voel ik me soms ook wel zo.



En dan heb je nog het indrukwekkende beelden 'de anonieme voetgangers', gemaakt door kunstenaar Jerzy Kalina. Het zijn zeven standbeelden aan ene kant van de weg die langzaam ondergronds verdwijnen  terwijl aan de overkant van de weg nog eens zeven voetgangers uit de bestrating te voorschijn komen. De standbeelden van het leven van veertien mensen vertegenwoordigen de mensen die tijdens de introductie van Krijgswet in 1981 verdwenen.



Lodz 
Deze stad is wederom niet toeristisch maar heeft veel streetart, zodat we hier graag een omweg voor maakten. Vroeger was de stad bekend voor zijn textielindustrie. Karakteristiek in het stadsbeeld zijn de oude textielfabrieken en fabrikantenvilla's waarvan nu vele een andere bestemming hebben gekregen. Het grootste voorbeeld hiervan is het cultureel entertainment centrum Manufaktura, gebouwd in de grootste Europese 19e eeuwse textielfabriek met meer dan 180.000 m2 oppervlakte. Erg indrukwekkend en ook erg populair.




De stad is hip en leeft. We hadden heel goed weer dus ideaal om leuke terrasjes te doen. Bij de belgische frietkraam was er wel niet veel volk...




De streetart was de omweg waard. Veel van onze favoriete artiesten waren er aan het werk geweest en we hebben ook een paar nieuwe klasbakken ontdekt.










Bij het zoeken naar streetart kom je wel eens in achterbuurten terecht. Als je goed kijkt op bovenstaande foto zie je rechtsonderaan enkele hokjes. Daar wonen gewoon mensen in. Echt een hok zonder raam, je houdt het niet voor mogelijk. Polen lijkt nochtans volop in opbouw maar achter al die grote shoppingmalls en nieuwe appartementen zijn er nog steeds mensen die uit de boot vallen en moeten overleven.

Auschwitz-Birkenau 
Op weg naar Krakow zijn we eerst langs het concentratiekamp Auschwitz gegaan. Auschwitz is een verzamelnaam voor meerdere concentratie- en vernietigingskampen die de nazi’s vanaf 1940 daar lieten bouwen. Veel uitleg ga ik hier niet bij geven, de beelden spreken voor zich, maar het doet toch wat met een mens als je er staat en je je probeert in te beelden wat die mensen daar moeten hebben doorstaan. Echt niet te geloven!
Om het kamp te kunnen bezoeken dien je hier best een hele tijd vooraf een kaartje voor te reserveren (trouwens gratis) maar we waren dit vergeten! Een dag van te voren waren gelukkig nog enkele plaatsen vrijgekomen zodat we om 17u20 het kamp konden bezoeken. Vooraf hebben we eerst Birkenau bezocht, ook wel Auschwitz II genoemd. Dit vernietigingskamp is later bijgebouwd, want Auschwitz I was te klein geworden. In dit deel van het kamp, met de bekende spoorlijn door de toegangspoort, de houten barakken en het prikkeldraad, zijn de meeste slachtoffers gevallen. Het is een heel groot terrein en er zijn geen woorden voor.










Auschwitz I werd dus als eerste ingericht als concentratiekamp. De ingangspoort met de woorden ‘Arbeit macht frei’ heeft iedereen wel eens op de foto gezien. In de stenen barakken zijn veel verschillende exposities te zien over de gang van zaken in het kamp. Vrolijk word je hier niet van maar het mag ook niet vergeten worden.


















Krakau 
Dit is een heel leuke en mooie stad. Het verwondert me dat we hier nog zo weinig van gehoord hebben. Echt een leuke stad voor een citytrip, al dan niet gecombineerd met Auschwitz. Van hieruit kan je ook naar de zoutmijn in Wieliczka. Wij hebben dit overgeslagen omdat we in Colombia al 2 zoutmijnen bezocht hebben. Het is leuk om er gewoon door te straten te wandelen. Achter elke hoek is er wel weer wat anders te beleven of te zien. Meer moet dat soms niet zijn.













Op het centrale plein aan de toren ligt het mooie beeld "Eros Bendato" of "Eros gebonden", van Igor Mitoraj. Het is een sculptuur van de zoon van een Poolse moeder en een Franse vader die elkaar tijdens de Tweede Wereldoorlog ontmoetten in Duitsland. De een werkte daar voor de 'Arbeitseinsatz' en de ander was krijgsgevangene.



Er zijn vele kerken in de stad, 87 heb ik gelezen, maar als je er 1 vanbinnen moet bezoeken dan is het wel de St. Mary, die zich ook op het centrale plein bevindt. Als je die aan de binnenkant gezien hebt moet je nooit nog een kerk binnengaan!  De foto's kunnen de schoonheid van het interieur niet voldoende weergeven.





We zijn ook naar het museum van Schindler's List geweest, je weet wel, die van de film, die met zijn emailfabriek in Krakau vele joden gered heeft. Het was niet wat we er van verwacht hadden maar ze laten er op een film mensen aan het woord die er gewerkt hebben en dankzij hun baas niet in een concentratiekamp zijn terechtgekomen. Dat is toch wel pakkend.
Een bezoek aan de oude Joodse wijk Kazimierz mag ook niet ontbreken. Hier was het voormalige getto maar nu zijn er vele leuke winkeltjes en eet- en drinkgelegenheden. Onderweg passeer je ook een mooie brug met leuke beelden.











We wilden al lang in Polen een Joodse begraafplaats bezoeken maar telkens kwamen we aan een gesloten deur of poort. In Krakau is het dan toch gelukt om er van de buitenkant door de omheining een glimp van op te vangen. Dit is de 'nieuwe Joodse begraafplaats' alhoewel het er niet 'nieuw' uitziet.



De koninklijke burcht Wawel is ook zeker een bezoek waard. Herhaaldelijk uitgebreid en verbouwd, vernietigd en uitgebrand, is het kasteelcomplex geen architectonische eenheid, meer doch een mix van de romaanse, gotische en renaissance stijl.




Zakopane
Deze stad ligt op 850 m hoogte aan de voet van Mount Giewont (1984 m) in het Tatra gebergte en is dan ook in de zomer een geliefde plek voor wandelaars en in de winter een populair wintersportgebied. Heel veel mensen maken vanaf Krakau een daguitstap naar hier zodat het er wel druk kan worden. Ondanks de vele toeristen hebben we na uren zoeken en rondvragen het toeristenbureau niet gevonden! Ja, op dat vlak kunnen ze in Polen toch nog wat leren hoor.
We zijn er op een stralende dag met een treintje naar de top van de Gubalowka gegaan. Deze berg is 1123 m hoog en eenmaal boven heb je een prachtig uitzicht over Zakopane. Er is ook een strandje aangelegd waar je in je strandstoel van het uitzicht kan genieten. Zo hebben we onze namiddag omgekregen. Wat een hondenleven hebben we toch!



Aan de rand van de stad kan je ook enkele houten kerkjes terugvinden, waaronder deze 2 mooie exemplaren.



We hebben er ook een stevige wandeling gemaakt naar het meer Morskie Oko in het Tatra gebergte. We hadden het weerbericht kort opgevolgd en dachten de beste dag uitgekozen te hebben. Niets was minder waar. De voorspellingen zaten een dagje fout. Maar we waren niet de enige die dachten de beste dag uitgekozen te hebben. Het was er superdruk en dat op een weekdag buiten de vakantie. Om op de parking te geraken moesten we zeker een half uur aanschuiven! En bij het begin van de wandeling zag je een zee van mensen. Dat was even slikken. In het begin viel het weer nog mee maar net toen we aankwamen aan het meer barstte er een onweer los. Tja, het kan niet altijd meezitten zeker. Je kan het grootste stuk van de wandeling ook doen in een huifkar. Op de terugweg zagen we dit extra veel mensen doen, maar wij zijn dapper verder gewandeld in de regen.





En zo zat de trip in Polen er op. Niet alle streken zijn klaar voor buitenlandse toeristen maar potentieel heeft het zeker! Het aangename is dat je er goed kan logeren voor een goede prijs. Er worden erg veel appartementen bijgebouwd die ze volop verhuren. Je hebt er ook een mooie afwisseling tussen natuur en cultuur en de steden hebben vaak nog een mooie, oude binnenstad. De minder aangename kant is dat ze er niet zo vriendelijk zijn. Je wordt vaak gewoon genegeerd als je iets wil vragen of goedendag zegt. We zijn ook een paar keer in een toeristenbureau binnengestapt waar ze enkel Pools spreken. Daar sta je dan met je 5 talen. Het geeft niet echt een gevoel dat je er als toerist welkom bent. Ik moet zeggen dat dit vooral van toepassing was in de niet zo toeristische gebieden. Maar al bij al heeft het land een groot potentieel om een leuke vakantiebestemming te zijn.

Slovakije
Vanaf het Poolse Zakapone zetten we onze roadtrip verder langs de Hoge Tatra naar Slovakije. Een land wat voor ons zo goed als onbekend was. Eén inwoner is wereldberoemd, namelijk Peter Sagan, maar voor de rest wisten we er niet veel over. We waren nog maar net over de grens of we kwamen al een eerste ooievaarsnest tegen. Deze zijn we over het hele land in dorpen tegengekomen. De inwoners zijn elk jaar ontzettend blij als 'hun' ooievaar weer terugkeert naar 'zijn' nest. Het zou geluk brengen. Mooi is het alleszins. Ze hadden allemaal 'klein mannen'. Grappig was ook dat als een kleintje zijn behoefte moest doen hij niet het nest volscheet maar hij stond recht, ging op het randje staan met zijn poep achteruit zodat alles mooi buiten het nest beland. Goede opvoeding!






Bardejov 
Bardejov is een sfeervol stadje met een middeleeuws stadscentrum met veel historische monumenten. De stad staat dan ook op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Het voormalige stadhuis stamt uit de 16e eeuw en staat in het midden van het stadsplein. Het is een rustig, slaperig dorpje.




In de omgeving heb je ook nog vele houten kerkjes en burchten, waarvan we er een paar hebben bezocht.






In Kezmarok zijn we ook even gepasseerd.






Levoca
Levoca ligt op de kruising van handelsroutes, die in het verleden belangrijk waren. Al in 1249 werd in documenten melding gemaakt van de stad. Voor het stadhuis staat de Klietka Hanby, een schandkooi voor 'gevallen' vrouwen. Als een vrouw bijvoorbeeld alleen over straat gewandeld had werd ze zo'n 24u erin opgesloten. De kooi dateert uit de tweede helft van de zestiende eeuw.



Vlak bij het plaatsje Spišské Podhradie, strategisch gelegen op de top van een heuvel, staat de grootste en een van de meest indrukwekkende burchtruïnes van Slowakije, Spišsky Hrad of Spis Kasteel. Ik heb het indrukwekkende gebouw van verschillende hoeken gefotografeerd.






We zijn ook nog eens naar de Tatra gereden, waar we een wandeling gemaakt hebben boven de bomen. In Bachledka is er namelijk een erg mooi wandelroute aangelegd waarbij je een toren van 32 kan beklimmen. Je hebt er niet alleen een prachtig uitzicht over de omgeving, je kan er ook in een net gaan hangen dat niet voor 'pussies' is. Wat was ik blij dat ik de foto's mocht nemen en Stef de 'zot' kon uithangen. My spiderman, my hero!










Vlkolinec
Vanuit Ruzomberok hebben we het dorpje Vlkolinec bezocht. Het staat sinds 1993 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO omdat het dorp bestaat uit 40 bewoonde historische houten huizen. Ook de ligging is erg mooi, temidden in de bergen, omringd door groen en bloemenweides.











Cicmany
Ook in het dorpje Cicmany is de volksarchitectuur nog uitgebreid te bewonderen. De houten huizen zijn volgens de oude tradities beschilderd. De gebruikte patronen zijn geïnspireerd op de handwerkmotieven op kleden en kostuums. Veel motieven zijn vrij geometrisch.








Kremnica
Het plaatsje Kremnica is terrasgewijs gebouwd en ligt in een romantische vallei in het Kremnicagebergte en wordt door de zeven Kremnicatoppen ingesloten.








Banska Stiavnica
Onderweg naaar Boedapest zijn we eventjes gestopt bij het stadje Banska Stiavnica, waar de historische binnenstad sinds 1993 ook op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat te pronken. Het was een aangename verrassing en hadden spijt dat we er niet meer tijd hadden.







Hongarije
Boedapest
In Hongarije hebben we ons beperkt tot enkel de hoofdstad. Boedapest, de Koningin van de Donau, is niet alleen het bruisend hart van Hongarije, maar ook één van de mooiste steden van Europa. Gezellige horeca, rijke architectuur en UNESCO werelderfgoed wisselen elkaar af. In twee gesplitst door de Donau vormen het heuvelachtige Buda en de met boulevards bezaaide Pest Boedapest. We logeerden er in een erg comfortabel, mooi appartement buiten het oude centrum, onze auto kon er gratis voor de deur staan en de bus-en tramhalte was ook vlakbij. We hadden al snel door dat we langer wilden blijven dan de 4 nachten die we geboekt hadden maar helaas was ons verblijf al verhuurd. Met dan nog een dag regen erbovenop hebben we zeker niet genoeg tijd gehad voor deze interessante stad te ontdekken maar deze post geeft toch al een goed beeld van wat je er kan verwachten.
We zijn onze verkentocht begonnen aan het Heldenplein. Dit plein is gelegen aan het grote stadspark en op het einde van de Andrassyboulevard. Het indrukwekkende plein wordt gedomineerd door het Milleniummonument, wat bestaat uit een hoge zuil met op de top de aartsengel Gabriel die de nationale symbolen van Hongarije vasthoudt. Voor de zuil staan de standbeelden van zeven Hongaarse stamhoofden, in de halve cirkel staan standbeelden van beroemde Hongaren en helden uit de Hongaarse geschiedenis.





Aan de andere kant van het heldenplein ligt het grote stadspark Varosliget met de Vajdahunyadburcht. Dit sprookjesachtige gebouw uit 1896 is een mengsel van verschillende architectonische stijlen en je vindt er dan ook geen twee torentjes die dezelfde stijl hebben. Het kasteel ligt prachtig aan een meer waar je 's zomers kunt roeien, 's winters wordt hier geschaatst.




Andrássyboulevard, erkend als UNESCO Werelderfgoed, is een boulevard die werd aangelegd om de stad te verbinden met het stadspark. De boulevard kan worden vergeleken met de Champs-Elysées in Parijs, gezien het ook heel wat architecturaal sterke gebouwen heeft, maar vooral ook de plaats is waar de duurste merkwinkels hun vestiging hebben genomen. Voor ons bleef het dan ook bij windowshoppen!




Aan het uiteinde van de Boulevard kom je dan uit aan de Sint-Stefanusbasiliek, wat zeker een bezoekje waard is. Je hebt er een fantastisch uitkijkpunt in de toren dat je zelfs kan bereiken met een lift!





De volgende dag zijn we de Donau overgestoken om het Boeda gedeelte te bezichtigen.








De Koller galerij is een interessante gallerij met o.a. enkele mooie beelden.





De burcht overheerst in Boeda. Het historische kasteelcomplex is gelegen op een heuvel en wordt met de Kettingbrug van de rest van de stad gescheiden.










Het was nogal grijs die dag en de foto's komen met de grijze lucht niet goed tot hun recht. We zijn er ook op een avond terug naartoe gegaan en dat was een voltreffer. Veel minder volk en alle belangrijke gebouwen zijn prachtig verlicht! Tijdens het 'blauwe uurtje' stonden we voor het parlementsgebouw aan de andere kant van het water, wat dit effect geeft. Niet makkelijk zonder statief.














Aan de kettingbrug bevindt zich ook het luxueuze Gresham Palace hotel met een prachtig standbeeld ervoor in het gras van kunstenaar Eran Shakine.




Iets verderop richting Parlement, aan de oever van de Donau, staan er schoenen op de kade. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn er honderden Joden vermoord. Ze werden gedwongen hun schoenen uit te trekken en moesten op de rand gaan staan met hun gezicht naar het water. Hierna werden ze doodgeschoten, vielen voorover in de rivier en werden door de stroming meegenomen. Dit monument herdenkt hen. Het heeft een lengte van 40 meter en er staan 60 paar metalen schoenen op de rand van de kade.




De Joodse Kazinczy Synagoge maakte eveneens indruk.




Het treinstation mag er ook wezen.


Hiermee ben ik zowat door mijn belangrijkste foto's. We hadden echt wel het gevoel dat we lang niet alles gezien hadden van deze stad en hadden er makkelijk een weekje kunnen verblijven. We kunnen deze stad zeker ook aanraden voor een citytrip. Je zal je er niet vervelen! 

Slovakije
Bratislava
Op slechts 200 km ligt Bratislava. Deze stad is sinds de opsplitsing van Tsjechoslowakije in de landen Tsjechië en Slowakije de hoofdstad van Slowakije. Het is een leuke gezellige stad, vooral omdat de oude binnenstad vrij compact is en dus alles dicht bij elkaar op wandelafstand ligt.










We waren er in het weekend en zagen dat de stad erg populair is om er een vrijgezellenweekend door te brengen. Kom met zo ene thuis!


Stef maakt nog steeds snel vrienden...


Een opvallend gebouw in het straatbeeld is het gebouw van de Slowaakse radio. Architecten Štefan Svetko, Štefan Ďurkovič and Barnabáš Kissling hebben met hun omgekeerde piramide een prachtig staaltje moderne architectuur afgeleverd.


Het meest gefotografeerde standbeeld van de stad is 'The man at work'. Hij lijkt uit de riolering te komen.



In Bratislava vindt er ook jaarlijks een streetartfestival plaats. Er was o.a. een knap werk te bewonderen van de Ierse kunstenaar Fin DAC.




Vanuit de burcht die boven de stad uittoornt heb je een goed zicht over de stad en de 'UFO'-brug.




Van Bratislava kan je makkelijk een uitstapje maken naar het Kasteel van Devin. De burcht dateert uit het begin van onze jaartelling en diende ter verdediging van de strategische plek waar de Donau en de Morava samenvloeien. De Romeinen hebben het kasteel bewoond en later ook heel wat Slavische machthebbers. Napoleon verwoestte de burcht in 1809. Merci beaucoup Bonaparté!






Een andere aanrader als uitstap is het Danubiana Meulensteen Art Museum. Het heeft een prachtige ligging, mooi gebouw en supermooie moderne kunst, binnen en buiten!
















Binnen heb je ook een collectie 'angry babies' van kunstenaar Victor Freso.



En zo zijn we alweer uitverteld over onze reis in Slovakije. Het is een leuk land, met een mooie afwisseling tussen natuur, dorpjes en steden. Aangenaam, ontspannen reizen. Je kan Bratislava ook makkelijk combineren met Boedapest en Wenen, aangezien het tussen deze 2 wereldsteden ligt.

Oostenrijk
Wenen
Van Bratislava is het nog geen 70 km naar Wenen. Deze mooie stad overslaan zou daarom zonde zijn.
Afgezien van haar bijnaam 'stad van de muziek' wordt Wenen ook wel eens de stad van de dromen genoemd, omdat 's werelds eerste psychoanalyticus Sigmund Freud hier woonde. Wenen is de grootste stad en tevens ook de hoofdstad van Oostenrijk. Het centrum van de stad werd in 2001 officieel erkend als een UNESCO werelderfgoed. De bekendste attracties van deze historische stad zijn de vele paleizen die de adel hier heeft laten bouwen, samen met allerlei andere historische gebouwen en standbeelden. Ze zijn bombastisch, grotesk en maakten indruk op ons.









 











Wenen heeft ook vele kerken. Een van de meest iconische kerk van Europa is de Stephansdom met zijn herkenbaar dak in veelkleurige tegels. We hebben de trappen getrotseerd om een prachtig uitzicht over Wenen te bekomen. De klim meer dan waard.





De schitterende Karlskirche heeft een portaal in de vorm van een Griekse tempel, dat door twee zuilen geflankeerd wordt.




De Sint-Franciscus van Assisikerk doet me aan de achterzijde denken aan Disneyland.


De Jezuïetenkerk is aan de buitenzijde erg sober maar aan de binnenkant een pareltje met het barokke en weelderige interieur met marmeren pilaren, perspectiefschilderijen, vergulde ornamenten en fresco’s. En we waren er helemaal alleen. Van een bezinningsmoment gesproken!




Hundertwasserhaus is een kleurrijk complex van sociale appartementen dat ontworpen werd door de controversiële Oostenrijkse kunstenaar/architect Friedensreich Hundertwasser, die verantwoordelijk is voor meerdere gelijkaardige fantasierijke gebouwen in Wenen. Net zoals Barcelona's Gaudí eerder had gedaan, reageerde Hundertwasser tegen de conventionele saaie architectuur van zijn tijdsgenoten en wenste hij architectuur die dichter bij de natuur stond, zonder onnatuurlijke rechte lijnen maar met felle kleuren en grillige vormen.




Het KunstHausWien was oorspronkelijk een fabriek. Tegenwoordig biedt het onderdak aan een permanente tentoonstelling over Friedensreich Hundertwasser. De gevel heeft een gelijkaardig ontwerp als dat van het Hundertwasserhaus, maar ditmaal domineren de kleuren wit en zwart.



Wiener Prater is een attractiepark dat gratis toegankelijk is en waarbij voor elke attractie afzonderlijk betaald wordt.  In 1897 werd er het 67 meter hoge reuzenrad gebouwd, dat sindsdien een van de belangrijkste symbolen van Wenen is geworden.





Het museumdistrict is ook zeker de moeite waard. Zoals de naam al doet vermoeden vind je er allerhande musea en het is er ook erg aangenaam vertoeven op het binnenplein.



Het Schönbrunn Paleis is het voormalige zomerpaleis van de keizerlijke familie, met als bekendste inwoonster Sisi. Het uitgestrekte park is gelegen op een hellend terrein achter het paleis en was oorspronkelijk een jachtterrein. Het middelste gedeelte van het park bestaat nog steeds uit formeel gearrangeerde bloembedden aangelegd achter het paleis. Ze worden geflankeerd door lange rijen standbeelden. De bloembedden leiden naar de grote Neptunus Fontein. 




Achter de Neptunusfontein loopt een zigzaggend pad naar de Gloriette, een indrukwekkende galerij gelegen bovenop de Schönbrunn heuvel. Het gebied rond de Gloriette is minder formeel aangelegd en in sommige gebieden waan je je zelfs in een afgelegen bos.


De kroon op het park is de Gloriette, een neo-klassiek bouwwerk met zuilengang dat bovenop de top van de Schönbrunn heuvel prijkt, als een monument voor de soldaten die hun leven voor het keizerrijk hadden gegeven. Vanaf de Gloriette heb je een prachtig panoramisch zicht, niet enkel over het park en het paleis, maar ook over de stad Wenen.



Tsjechië
Vanuit Wenen reden we richting Telc in Tsjechië. Onderweg passeerden we vele velden vol met zonnebloemen. Hier wordt je echt vrolijk van.





Telc
In het zuiden van Tsjechië vind je een van de mooiste middeleeuwse stadjes van Tsjechië. Telč heeft slechts 7000 inwoners, maar het marktplein is er wel een om U tegen te zeggen. Wanneer je aankomt in het stadje zie je al snel mooie vijvers, een schitterend slot, eenvoudige kerkjes en het prachtig marktplein.










Ceske Budejovice
Onderweg naar de volgende bestemming zijn we voor een lunch gestopt in dit stadje. Op de markt was er ook een bus Aziaten gestopt, wat altijd wel wil zeggen dat er iets te zien valt. Je hoeft er zeker niet te overnachten maar de markt en omgeving is best gezellig, ideaal voor een lunchstop.






Cesky Krumlov
Český Krumlov is een stad gelegen aan de kronkelende rivier Vltava in Zuid-Bohemen in Tsjechië. Het stadje is prachtig en heeft ons echt aangenaam verrast. Het middeleeuwse plaatsje werd gesticht in de 13e eeuw. De grootste groei heeft Český Krumlov gekend in de periode 1302 tot 1611 toen de plaats tot de Rožmberk-dynastie behoorde. Tegenwoordig is het een goed geconserveerde stad waar gotische, renaissance en Barokelementen een fraai geheel vormen. Český Krumlov wordt in Tsjechië gezien als de op één na belangrijkste toeristische bestemming na Praag. De gehele binnenstad staat sinds 1992 op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Veel toeristen van Praag doen dan ook een daguitstap naar hier. Dat maakt dat het vanaf zo'n 11u tot 16u erg druk is. Het beste is om er minstens 1 nacht, maar beter langer, te logeren, zodat je in de straten kan kuieren zonder de grote toeristenstroom. Elk straatje is fotogeniek. Ik heb er meer foto's genomen dan in Praag, wat veel wil zeggen...


















Het Krumlovkasteel domineert het landschap in de stad maar is dan ook erg groot en prachtig. De Mantelbrug is een prachtige arcadenbrug die onderdeel uitmaakt van de burcht. Bij aankomst bleek er net de laatste dag van een 3-daags evenement plaats te vinden. Een lange stoet van lokale 'schonen' uitgedost in kledij van lang vervlogen tijden kwamen vol trots door de prachtige straten geparadeerd. Een leuke bonus!












De prachtige toren van het kasteel kan je vanuit alle hoeken zien en je geraakt er nooit op uitgekeken, allé, wij toch niet. Je kan er ook opklimmen, vanwaaruit je een prachtig zicht hebt op de stad en omgeving.










We hebben er ook een superlekker, speciaal ijsje gegeten. Het was softijs maar dan met half vanille en half zwarte bessen. Het ijs was echt zwart, je tanden en mond kleurden ook zwart en dagen erna zagen wij dat zwart nog terug in de wc, als je begrijpt wat ik bedoel.


Kunst is ook overal aanwezig, met vooral veel werk van de Tsjechische kunstenaar Miroslav Parall. Voorheen voor ons nog onbekend, maar nu zijn we fan! Je kan werken terugvinden in de straten.







Heel speciaal was de tentoonstelling van hem in ondergrondse gangen van het kasteel. Het staat er vol met allerlei bizarre beelden. Dit in combinatie met de ondergrond geeft een 'creepy' sfeer. We waren er enkel met 1 Aziatisch meisje en zij was echt blij dat ze niet alleen  was want ze had er schrik.










Hier voor de rest nog wat kunst/streetart in de straten met zelfs een werk waar op geschreven stond 'Steph from Belgium'.





Tabor
Halverwege Praag kom je dan voorbij het plaatsje Tabor. Het klonk ons zeer bekend in de oren maar wisten beiden niet meer van waar. Na een halfuurtje onze grijze hersenmassa te hebben gepijnigd schoot het me te binnen. Hier wordt jaarlijks een manche van de wereldbeker veldrijden georganiseerd. Ideaal dus om er even te stoppen voor een lunch. Het is er best gezellig en we hebben er op de markt een lekker Indisch buffet gegeten voor enkele euro's.



Praag
De hoofdstad van Tsjechië is gelegen in het noordwesten van het land. Het speelde een aanzienlijke rol in de Tweede Wereldoorlog maar werd door omstandigheden amper vernield door bombardementen. Hierdoor zijn er vele oude bezienswaardigheden in Praag bewaard gebleven. De stad is terecht enorm populair. Het is de kunst om niet alleen de zaken te bezichtigen die iedereen doet maar ook andere routes te kiezen, zodat die massa's toeristen niet de hele tijd in de weg lopen.
De grote markt is echter zo'n plek die je zeker niet mag overslaan. Alle gebouwen zijn er erg mooi. We hadden wel de pech dat het beroemde astronomisch uurwerk in de stelling stond voor reparatie. Ook hier heb je vanuit de toren een prachtig uitzicht over de stad.









Hier nog wat impressies van de omliggende straatjes.









De stad staat dus bol van de historische gebouwen, maar er is ook moderne architectuur te vinden. Een van de opvallendste gebouwen is het Dansende Huis, pal aan de Moldau vlak bij de Jirásküv-brug. Het gebouw met golvende lijnen werd ontworpen door de Amerikaanse architect Frank Gehry in opdracht van de Nederlandse ING-bank. Het zijn eigenlijk twee gebouwen die, volgens de architect toch, doen denken aan een danspaar, vandaar de bijnaam ‘Fred en Ginger’ (naar het legendarische dansduo Fred Astaire en Ginger Rogers).



Op een heuvel vind je de Sint Peter en Paul basiliek. Het is een mooie kerk (met vooral erg mooie deuren), met ernaast een speciaal kerkhof en vanaf de heuvel heb je een mooi uitzicht over de stad.




 





Aan het Bastion, een ander uitzichtpunt op een heuvel, waren we onder de indruk van de beelden van kunstenaar Michal Gabriel, die er staan als onderdeel van 'sculpture line Prague 2018'. Het zijn bronzen beelden en door middel van okkernoten heeft hij de inkepingen gemaakt. Waw!








Daarna ging het richting een andere opvallende kerk.



Hier niet ver vandaan ligt de televisietoren Žižkov. De constructie werd gebouwd tussen 1985 en 1992 op een heuvel in de wijk Žižkov. De toren valt op door zijn ongewone uiterlijk. Aan drie betonnen palen hangen blokken waarin de radiozenders, de observatieruimtes en het torenrestaurant zijn gevestigd. Het torenrestaurant 'hangt' op een hoogte van 63 meter, een ander uitzichtpunt op 95 meter hoogte. De toren is open voor publiek en de bezoeker heeft de mogelijkheid om vanuit drie observatieruimtes een groot gedeelte van Praag te bekijken. Tegenwoordig kan je er zelfs in slapen.




Aan de voet van deze imposante toren ligt er ook een oud Joods kerkhof wat zeker de moeite is als je van oude kerkhoven houdt. Ik heb me wel ingehouden met foto's nemen want er was net een heel Joodse delegatie van jonge meisjes aanwezig die er kwamen bidden.



Veel gezien en gewandeld op een dag, noemen ze dat dan. Na een goede nachtrust hebben we ons naar de andere kant van de stad gewaagd, richting Praagse burcht. Eerst zijn we nog enkele sculpturen gepasseerd, want die zijn er in Praag ook in overvloed. De baby's zijn van de hand van kunstenaar David Cerny. Deze Tsjechische kunstenaar is vaak omstreden. In 1991 verfde hij een IS-2-tank, genoemd naar Jozef Stalin, van het Rode Leger roze. Deze tank stond in Praag als oorlogsmonument. Černý werd om deze reden gearresteerd en de tank werd weer in oude staat hersteld. Hierop besloot een groep parlementariërs de tank nogmaals roze te verven. Tegenwoordig staat de tank bij de ingang van het Legermuseum in Lešany, op dertig kilometer ten zuiden van Praag. In 2009 bood de Tsjechische regering een kunstwerk van Cerný aan aan de Europese Unie vanwege het Tsjechische voorzitterschap. Dit kunstwerk, een raamwerk waarin de landen van de EU op ludieke wijze worden uitgebeeld, werd in de hal van het Justus Lipsius-gebouw opgehangen en was meteen omstreden. Dit onder andere omdat Bulgarije uitgebeeld werd als hurktoilet, Nederland zag eruit als een ondergelopen stuk land waar slechts een paar minaretten boven het water uitstaken. Een paar dagen later bood de Tsjechische regering haar excuses aan.



Er was regen op komst wat deze dramatische lucht teweeg bracht over de skyline van de stad, de Karelsbrug en de pinguïns. De Karelsbrug is prachtig maar ook zowat het drukste stukje van Praag.








Nog zo'n opvallend standbeeld is het 'Hoofd van Kafka', een kunstwerk ter ere van schrijver Franz Kafka. David Černý maakte een hoofd dat bestaat uit draaiende schijven. Om een beetje een idee te krijgen van wat die schijven doen, is er hier een korte video te zien. Het kunstwerk verwijst op meerdere manieren naar het leven en het werk van Kafka. Allereerst verwijst het roterende hoofd naar de titel van het beroemde boek De gedaanteverwisseling. Ook zijn de psychische problemen waarmee de schrijver worstelde erin verwerkt. Het hoofd van Kafka bestaat uit 42 schijven van glanzend roestvrij staal die bij elkaar zo’n 39 ton wegen.





Volgend kunstwerk wordt door heel veel mensen niet opgemerkt aangezien dit hoog boven de straat hangt. Van ver lijkt de man die Sigmund Freud moet voorstellen net echt. Er zijn dan ook al mensen geweest die de hulpdiensten gebeld hebben omdat ze dachten dat daar echt iemand hing. Ook dit sculptuur is gemaakt door David Cerny die op deze manier de constante strijd van Freud met de angst voor de dood probeerde weer te geven. Een andere interpretatie is dat de sculptuur het symbool is voor de val van het communisme.




Onderweg naar Petrin Heuvel moet je zeker eens stoppen bij de memorial voor de slachtoffers van het communisme. Deze sculpturen zijn geïnstalleerd in 2002 en tonen de fysieke en emotionele pijn van de slachtoffers van het communistische regime. Elk standbeeld valt meer en meer uit elkaar, De sculpturen staan echter nog steeds recht en staan zo symbolen voor de kracht van de mensen die gevochten hebben voor democratie en tegen totalitarisme.




Wij zijn met het treintje naar de top van de Petøín heuvel gereisd. Hier staat de Petøín-uitkijktoren, een 60 meter hoge constructie die lijkt op de Eiffeltoren. De top van de uitkijktoren ligt, door de hoogte van de heuvel, op ongeveer dezelfde hoogte als de top van de Eiffeltoren in Parijs.



Van hieruit kan je makkelijk naar de Praagse Burcht wandelen. De Praagse burcht vormt het grootste gesloten paleizencomplex van de wereld. De burcht wordt bewaakt door mooi uitgedoste bewakers. De wissel van de wachters is een schouwspel, wij kwamen net op tijd.

x











De Sint-Vituskathedraal vormt zowat het centrale punt van de burcht.








Als je dan langs de andere kant afdaalt richting stadscentrum passeer je een heuse wijngaard, wel apart zo midden in de stad.




Over een van de bruggen zijn we richting Joodse wijk gewandeld.




En weer kom je overal prachtige gebouwen tegen.













Aan het bovenstaand standbeeld van Kafka, in de Joodse wijk die hij zijn thuis noemde, kregen we het toch even warm. We wilden de synagoge bezoeken maar plots werd er politielint gespannen en vertelde een politieagent in heel duidelijke taal dat we ons zo snel mogelijk zo ver mogelijk weg moesten begeven. Waarschijnlijk een bomalarm. We hebben zonder aarzelen dit dan ook maar gedaan. De bom is trouwens niet afgegaan, gelukkig maar.
Zo zijn we toevallig weer in een andere buurt terecht gekomen die zeker het bezoeken waard is. Het meest prachtige gebouw was toch wel het Gemeentehuis dat momenteel dienst doet als concertzaal. Qua Art Nouveau kan dit tellen!






En zo zaten onze dagen in Praag er weer op. Prachtige stad, echt een aanrader om eens te bezoeken!

Nove Mesto Nad Metuji
Dit dorp ligt in Noordoost-Bohemen richting Poolse grens en behoort tot de parels onder de Tsjechische renaissancesteden. De plaats werd gesticht op een groot rotsplateau dat aan drie kanten wordt omgeven door de rivier de Metuje.





Het kasteel Zamek kun je niet missen als je in Nové Město nad Metují bent. Op de hoek van het plein is de ingang waar de mooie witte toren de aandacht trekt. Naast de brug die naar de ingang gaat staan een aantal kleine stenen dwergen die gemaakt zijn door de beeldhouwer Matias Bernard Braun. Naast de opgang van de brug houden 2 grote beren je nauwlettend in de gaten. Het pareltje van het kasteel is voor ons de overdekte brug.  Deze mooie oude houten brug is ontworpen door Dušan Jurkovič, net als het ontwerp van de kasteeltuin.











De volgende dag ging het terug richting Broumov, kort aan de Poolse grens, waar we enkele weken geleden al geweest waren maar door te weinig info we niet veel gevonden hadden. Het is daar namelijk de streek van de 'rare rotsen' de 'Broumovske Steny', die ik graag voor mijn camera zou laten passeren. Mijn favoriet zijn de rotsen die op paddestoelen lijken. In Polen hadden we ze al eens gezien in een bos, maar hier zouden ze meer vrij staan op een heuvel. Het was even zoeken en vragen vooraleer we op de parking toekwamen van waaruit we de wandeling konden inzetten. Maar al snel bleek dat we aan de verkeerde kant van de berg zaten. Er waren wel wandelroutes aangeduid en we wisten ongeveer welke kleur we moesten volgen maar door het ontbreken van een goede wandelkaart waren we al snel de weg kwijt. Met behulp van Maps.Me wisten we wel ongeveer waar we zaten en waar we naartoe moesten maar een wandelpad was er niet meer te bekennen. Al klauterend over heuvels en rotsen hoorden we plots andere mensen en kwamen we terug op een wandelpad terecht. Met hand en tand hebben we toen de weg gevraagd aan 2 vrouwen die bosbessen aan het plukken waren. En zo hebben we uiteindelijk de champignons gevonden! Ik zal er maar niet bij vertellen dat ik er stiekem meer van verwacht had...



Nog meer speciale rotsformaties kan je vinden in Novy Bor. Ik ben namelijk ook gefascineerd door basaltzuilen. De Panska Skala is een 30 meter hoge basaltformatie op 597 meter hoogte. Het bestaat uit duizenden veelhoekige basaltzuilen van soms 12 meter lang, met een doorsnede van 20 tot 40 cm. De zuilen zijn vermoedelijk ontstaan in het Tertiair door vulkanische erupties. Er bevindt zich ook een kleine vijver bij die kan fungeren als 'spiegel'. Mijn fotomodel deed dat goed.






Jicin
Jicin, een stadje met 16 000 inwoners, ligt in het oosten van het Boheems Paradijs. Het is er erg gezellig.




Onderweg passeerden we velden vol met papavers. Hier hadden we toch onze vragen bij. Het volgende heb ik erover gevonden: 'De slaapbol of bolpapaver (Papaver somniferum) is een eenjarige plant die tot de papaverfamilie (Papaveraceae) behoort. De plant heeft een karakteristieke zaadbol, die ook wel de maanbol wordt genoemd. De gedroogde zaden uit de bol zijn bekend als (blauw) maanzaad. Uit het gedroogde melksap van deze maanbol kan opium gewonnen worden. Uit opium kunnen vervolgens morfine, heroïne, codeïne, papaverine, laudanine en noscapine gewonnen worden. Het sap van de plant is giftig en kan bij bepaalde hoeveelheden leiden tot een langzame dood (die gekenmerkt wordt door een periode van bewusteloosheid). De plant dankt hieraan ook zijn naam. Dus Stef, zie maar dat je braaf bent!



Er tegenover bevonden zich dan distelvelden. Wat hier het nut van is kan ik zelfs op het internet niet terugvinden, mooi is het wel.





Jicin is tevens de toegangspoort tot het prachtige Cesky Raj of Boheems Paradijs. Het Boheems Paradijs is vooral bekend voor zijn "rotssteden" van zandsteen. Nog meer rotsen dus, joepie! Je kan er heerlijk tussen de prachtige rotsformaties wandelen, zonder verloren te lopen. Alhoewel, we hadden nu bij de ingang een wandelkaart gekocht maar doordat we op een andere parking stonden dan we in gedachten hadden hebben we het toch nog gepresteerd om verkeerd te lopen. Maar het is er echt genieten van de prachtige natuur.







In deze omgeving heb je ook nog veel kastelen of als er niet veel meer van over blijft ruïnes. De burchtruïne van Trosky is de mooiste en zie je vaak opdoemen als je in de buurt rondrijdt. De burcht werd in de 14e eeuw door Cenek van Vartenberk op 2 vulkanische basalttoppen gebouwd. Twee torenresten kijken op het omliggende landschap neer: de ene wordt Baba (oud wijf) en de andere Panna (maagd) genoemd.




De volgende dag zijn we nog naar een andere rotsstad gereden. Het is er ook populair om deze rotsformaties te beklimmen. Een toplocatie voor klimmers dus, erg impressionant!











Duitsland
Bastei
De Bastei is een prachtige rotsformatie in het natuurgebied Saksisch Zwitserland, wat onderdeel is van de Duitse deelstaat Saksen. Wij hebben het bezocht vanuit Tsjechië aangezien het net over de grens ligt.
Kenmerkend voor het natuurgebied zijn de steile rotsen die de oevers van de rivier de Elbe sieren. Het gebied is met zijn veelzijdigheid en prachtige uitzichten geliefd onder toeristen, wandelaars en bergbeklimmers. Je bent er dus zeker niet alleen maar probeer zo vroeg of zo laat mogelijk te gaan, zodat je de grote hordes kan vermijden.
De Bastei vormt al meer dan 200 jaar een toeristische attractie. Reeds in 1824 werd een houten brug gebouwd om verschillende rotsen onderling bereikbaar te maken voor bezoekers. In 1851 werd deze brug vervangen door de huidige Basteibrug, die opgebouwd is uit zandsteen. Het is een prachtig landschap waar jong en oud van kan genieten.









Erfurt
Op de terugweg naar België hebben we ook nog overnacht in Erfurt, de op één na oudste stad in Duitsland. Het is een gezellig stadje met veel karakteristieke gebouwen, sfeer en terrasjes.







De Marien Dom is een imposant bouwwerk gelegen aan een groot plein, de Domplatz. De Dom staat o.a. bekend om zijn grote brede trap die naar de ingang van de kerk leidt en het feit dat Martin Luther priester is geweest in deze kerk.






Een wandeling door Erfurt brengt je ook ongetwijfeld naar de Krämerbrug. Deze 125 meter lange brug, die eerst alleen gebruikt werd als overgang, werd al snel een handelsplaats voor de lokale bevolking. Goederen werden op deze brug verkocht aan passanten. Over de jaren zijn er op de brug 32 huizen gebouwd, met in het midden een gezellig straatje. De huizen worden nog steeds bewoond. De Krämerbrug is de langste van dit type bruggen in Europa. In de rivier die eronderdoor stroomt zocht deze hond zelfs verkoeling. Hij bleef er heel lang onbeweeglijk instaan.





En zo zijn we tot het einde gekomen van onze eerste roadtrip van 66 dagen in Europa. We hebben 4.482 km afgelegd door gedeeltes van Duitsland, Polen, Slovakije, Hongarije, Oostenrijk en Tsjechië. Het is ons erg goed bevallen. We gaan zeker nog zulke roadtrips doen in Europa en proberen nog wat langzamer te reizen, vooral in de grote steden, want vaak zijn we er vertrokken met het gevoel dat we nog lang niet alles gezien hadden. Because time is on our side...